Wychowywanie dzieci to niemałe wyzwanie. Większość rodziców podchodzi do tego bardzo poważnie i stara się zapewnić swoim dzieciom wszystko co najlepsze. Problem jednak w tym, że dość często rodzice starają się zbyt bardzo i nie pozwalają swoim dzieciom na samodzielność. Przyjrzyjmy się więc temu jak zwykle wygląda nadopiekuńczość rodziców i jakie może nieść konsekwencje.
Nadopiekuńczość-co to takiego?
Rodzice zwykle otaczają swoje dzieci opieką i chcą im zapewniać poczucie bezpieczeństwa. Starają się chronić przed wszystkim swoje dzieci. Często ulegają złudzeniu, że ich dziecko jest szczególnie wrażliwe albo bardzo chorowite i należy mu się specjalne traktowanie. Mając dobre intencje wyręczają swoje dzieci w różnych czynnościach, żeby te się nie zmęczyły czy zniechęciły. Takie wyręczanie to jeden z typowych objawów nadopiekuńczości. Nadopiekuńczy rodzice wybierają dziecku przyjaciół, narzucają rodzaj zajęć dodatkowych oraz nie pozwalają na nowe doświadczenia, takie jak wyjazd na kolonie w obawie, że dziecku coś się stanie. Co ciekawe dużo większą skłonność do takich postaw przejawiają kobiety i to zwykle matki bywają nadopiekuńcze. Rodzice ze skłonnością do nadopiekuńczości nie chcą przyjąć do wiadomości, że ich dzieci dorastają i coraz więcej rzeczy mogą robić bez ich udziału. Niestety taki rodzic jest przekonany, że powinien różne czynności wykonywać za dziecko, bo tylko on zrobi je dobrze. To z kolei bardzo źle wpływa na samoocenę dziecka, które może nie wierzyć w swoje możliwości. Życie pod ciągłym parasolem rodziców może sprawić, że jako dorosły człowiek będzie również szukał asekuracji.
Nadopiekuńczość w stosunku do dorosłego dziecka
Nadopiekuńczość rodziców niekiedy przyjmuje tak skrajną formę, że występuje nawet w stosunku do dzieci dorosłych, które opuściły już dom rodzinny. Tacy rodzice potrafią z dorosłym dzieckiem chodzić do lekarza, na egazminy czy zakupy. Często przychodzą do ich domów, by posprzatać czy ugotować obiad. Nierzadkie jest także finansowanie dawno dorosłego dziecka. Wszystko to utrudnia takiemu dorosłemu dziecku funkcjonowanie a szczególnie wchodzenie w niezależne związki partnerskie.
Skąd bierze się nadopiekuńczość?
Okazuje się, że nadopiekuńczy rodzice wcale nie stawiają na pierwszym miejsca dziecka, tylko niejako podświadomie chcą zaspokoić własne potrzeby. Chodzi na przykład o to, by być dla kogoś autorytetem. Czują się wtedy ważni i niezastąpieni. Podstawy nadopiekuńcze często rozwijają się u osób, które są niezadowolone z tego, co osiągnęły w życiu. W takiej sytuacji całą uwagę skupiają na dziecku i starają się je od siebie uzależnić. Często za takimi zachowaniami stoi też lęk przed samotnością i to właśnie tacy rodzice, robią wszystko aby dorosłe dziecko nie opuściło domu.
Konsekwencje nadopiekuńczości
Nadopiekuńczość może mieć swoje złe konsekwencje także wtedy, gdy dziecko jest już starsze. Niewłaściwa postawa rodziców sprawia, że takiemu dziecku trudno jest się usamodzielnić i może ono być w pewien sposób niedojrzałe emocjonalnie. Gdy takie dziecko osiągnie pełnoletność nadal może być osobą lękliwą, która boi się brać odpowiedzialność za swoje decyzje. Inne negatywne konsekwencje nadopiekuńczości to zależność od innych i niska tolerancja stresu. Takie dziecko ma słabo rozwinięte umiejętności życiowe, bo po prostu nie miału ku temu okazji. Rodzic starający się rozwiązywać wszystkie problemy za dziecko sprawia, że dziecku brakuje sprawczości. Zbyt silne emocjonalne związanie z rodzicami będzie też utrudniało nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów społecznych.
